راهبه یوجینیا Sister Eugenia

ماری میبل Marie Mabille ، متولد ١٨٥٥

او در سن ٢٩ سالگی در ٢١ آگوست ١٨٨٣شفا یافت. معجزه در ٣٠ آگوست ١٩٠٨ توسط مانسینیور فیلیپ منیور Mgr Philippe Meunier، اسقف اورو Evreux گزارش شد.
شفا یافتن او به دلیل سابقه بیماری بالینی طولانی مدت و تلاش دکترهای لایق و متخصص در علاج او خارق العاده بود.
او در سال ١٨٧٧وقتی که ٢٢ سال داشت ، بطور قطع از ناحیه آپاندیس دچار ورم چرکین شد که در آنروزها قابل علاج نبود.
بعد از دو سال، آثار التهاب صفاق و فلبیت دوطرفه bilateral phlebitis مشا هده شد. درسال ١٨٨٠ پروفسور مشهور پین Pean اهل پاریس او را معاینه کرد و گفت به دلیل "عفونت مزمن طولانی مدت " و زخم عمیق در قسمت راست استخوان لگن خاصره انجام عمل جراحی در این مورد جایز نیست.
تلاشهای درمانی انجام شده بین سالهای ١٨٨٠ و  ١٨٨٣نه فقط موثر نبودند بلکه موجب وخامت سلامت عمومی او شده بودند.
با اینکه راهبه یوجینیا در حال مرگ بود، درماه آگوست ١٨٨٣ عازم لورد شد.
او ١٧ آگوست حرکت کرد و ٢١ همان ماه به مقصد رسید و در بدو ورودش او را به غار لورد منتقل کردند، او پس از دریافت عشاء ربانی کمی احساس آرامش کرد.
ولی بعد از ظهر همان روز در حین شستشو با آب " چشمه معجزه آسا" احساس شفا یافتن را دریافت. او بدون کمک دیگران بیرون آمد و تمام علا ئم بیماریش از بین رفته بود، می توانست راه برود و غذا بخورد. بعد از برگشتن به شهر خود ، به کار خود ادامه داد و قادر بود به هر آنچه را که در مدت پنج سال نمی توانست انجام دهد بپر دازد.
دکترهایی که فرصت معاینه او را بعد از شفا یافتن داشتند ( خصوصا دکتر دنات د سن مکلو Dr. Dunot de St Maclou که بنیان گذار M.B.V. بود ) خصوصا این مورد را طی آن سال پیگیری کرد، او یکی از صالح ترین افرادی بود که گزارش و اثبات آن را بدون هیچ شبه ای حتی بعد از یک قرن تا به امروز به قلم آورد.
شکوفایی سلامتی او در طی ٢٤ سال بعد از شفا یافتن هیچ تغییری نکرد. طی این مدت اسقف شهر اورو Evreux این واقعه را یک معجزه تشخیص و اعلام کرد.